Οι συγγενείς ανωμαλίες του νεφρού, είναι πιο συχνές από τις ανωμαλίες όλων των άλλων οργάνων του ουροποιητικού. Το φάσμα των συγγενών ανωμαλιών του νεφρού είναι εξαιρετικά ευρύ και κυμαίνεται από ήπιες, ασυμπτωματικές δυσπλασίες μέχρι απειλητικές για τη ζωή παθολογικές καταστάσεις, όπως αμφοτερόπλευρη νεφρική αγενεσία ή νεφρική δυσπλασία.
Αρκετές από αυτές τις νεφρικές ανωμαλίες αποτελούν μέρος ενός συνδρόμου ή αλληλουχίας που μπορεί να επιβεβαιωθεί και μερικές φορές να αντιμετωπιστεί με μια πολυεπιστημονική προσέγγιση.
Οι συγγενείς παθήσεις του νεφρού αφορούν παθήσεις που έχει κάποιος από τη γέννησή του και οι οποίες σχετίζονται με κάποια γενετική ανωμαλία στους νεφρούς.
Υπάρχει μεγάλος αριθμός από συγγενείς παθήσεις του νεφρού. Μερικές από τις πιο διαδεδομένες συγγενείς ασθένειες των νεφρών είναι οι παρακάτω:
Η πολυκυστική νόσος των νεφρών είναι μια γενετική κατάσταση, κατά την οποία πολλαπλές κύστεις αναπτύσσονται στα νεφρά. Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά και έγκαιρα, η νόσος αυτή μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια.
Υπάρχουν δύο τύποι πολυκυστικής νόσου των νεφρών:
Σε αυτή την κατάσταση, ένα από τα νεφρά δεν αναπτύσσεται στην μήτρα. Τα περισσότερα άτομα με μονόπλευρη νεφρική αγενεσία ζουν υγιείς, κανονικές ζωές με λίγες επιπλοκές.
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κατηγορίες συγγενών παθήσεων των νεφρών. Κάποιες προκαλούνται από ελαττώματα των ίδιων των νεφρών, ενώ μερικές αφορούν σε δυσπλασία της ουρογεννητικής οδού.
Ένα κοινό πρόβλημα που σχετίζεται με αυτή την κατηγορία είναι η νεφρική δυσπλασία, κατά την οποία τα νεφρά μπορεί να φαίνονται κανονικά όταν φαίνονται σε υπερηχογράφημα ή σε ακτινογραφία, αλλά υπάρχουν προβλήματα σε αυτά σε μικροσκοπικό επίπεδο. Τα νεφρά μπορεί να έχουν ίνωση (ουλώδη ιστό), ενώ σε μερικές περιπτώσεις, τα νεφρά δεν αναπτύσσονται σωστά. Τα μωρά που γεννιούνται με νεφρική δυσπλασία μπορεί να χρειάζονται υποστήριξη μέχρι την ενηλικίωσή τους ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης.
Η υδρονέφρωση είναι το οίδημα των νεφρών λόγω συσσώρευσης ούρων και μπορεί να επηρεάσει τον έναν ή και τους δύο νεφρούς. Η συγγενής υδρονέφρωση μπορεί να εμφανιστεί με ή χωρίς απόφραξη στο νεφρικό σύστημα, ιδιαίτερα όταν εμποδίζει τη ροή των ούρων από το νεφρό προς την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα.
Ένα άλλο συγγενές ελάττωμα είναι η απόφραξη της πυελοουρητηρικής συμβολής, που προκαλείται όταν μια ζώνη ινώδους ιστού συστέλλει την κορυφή του ουρητήρα, επηρεάζοντας έτσι τη ροή των ούρων. Μπορεί να είναι μονόπλευρη (επηρεάζοντας ένα νεφρό) ή αμφοτερόπλευρη (δύο νεφρά).
Σε αυτήν την κατηγορία κατατάσσεται η πολυκυστική νόσος των νεφρών με όλους τους τύπους της. Τα νεφρά αρχίζουν να σχηματίζουν κύστες κατά τη βρεφική ηλικία, αλλά σε μερικές περιπτώσεις εμφανίζονται μόνο αργότερα στη ζωή. Οι κύστες αυξάνονται σε αριθμό και μέγεθος μέχρι να επηρεάσουν τη λειτουργία των νεφρών.
Τα κύρια συμπτώματα της πολυκυστικής νόσου των νεφρών περιλαμβάνουν:
Επίσης, στα συμπτώματα της πολυκυστικής νόσου των νεφρών περιλαμβάνονται και τα παρακάτω:
Τα συμπτώματα της μονόπλευρης νεφρικής αγενεσίας περιλαμβάνουν:
Η πολυκυστική νόσος των νεφρών και οι υπόλοιπες συγγενείς παθήσεις των νεφρών διαγιγνώσκονται με μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες εξετάσεις:
Η υδρονέφρωση είναι μια κοινή συγγενής πάθηση με συχνότητα εμφάνισης περίπου 1 στα 500 μωρά. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, η υδρονέφρωση μπορεί να αναπτυχθεί και αργότερα στη ζωή.
Η υδρονέφρωση μπορεί να επηρεάσει ένα νεφρό (μονόπλευρη) ή και τα δύο νεφρά (αμφοτερόπλευρη).
Σήμερα, η υδρονέφρωση διαγιγνώσκεται, συνήθως, σε προγεννητικούς υπερήχους. Σε πολλά παιδιά, τα οποία διαγιγνώσκονται με υδρονέφρωση πριν γεννηθούν, η κατάσταση θεραπεύεται μόνη της, όσο το παιδί είναι νέο, χωρίς κάποια ιατρική παρέμβαση.
Αν και υπάρχουν πολλές καταστάσεις που οδηγούν σε υδρονέφρωση, οι πιο συχνές αιτίες έχουν να κάνουν με συγγενή απόφραξη της ουροφόρου οδού με συνέπεια την παρεμπόδιση της ομαλής ροής των ούρων, όπως:
Μαρούσι: 2106300334, 6977404050
Γλυφάδα: 2108985140
Οι συγγενείς παθήσεις των νεφρών απαιτούν δια βίου παρακολούθηση και θεραπεία, η οποία μπορεί να είναι συντηρητική, φαρμακευτική ή και χειρουργική.
Γενικότερα, οι πάσχοντες από συγγενείς παθήσεις των νεφρών θα πρέπει να αποφεύγουν τα αθλήματα επαφής, στα οποία είναι πιθανό να υπάρχει άμεσος αντίκτυπος ή τραύμα στην πλάτη ή την κοιλιά.
Επίσης, πρέπει να ακολουθούν δίαιτα χαμηλού νατρίου, η οποία βοηθά στη διαχείριση της υψηλής αρτηριακής πίεσης που μπορεί να συνοδεύει αυτές τις παθήσεις.
Μερικές φορές, ένα παιδί μπορεί να γεννηθεί με μια συγγενή στένωση στην πυελοουρητηρική συμβολή, το σημείο δηλαδή στο οποίο συνδέεται ο ουρητήρας με τη νεφρική πύελο. Η στένωση αυτή εμποδίζει την ομαλή ροή των ούρων, τα οποία με τη σειρά τους λιμνάζουν στο νεφρό προκαλώντας τη διάτασή της.
Η διάταση των νεφρών εμφανίζεται πολύ συχνά στον προγεννητικό έλεγχο και εμφανίζεται περίπου μια φορά σε κάθε 1.000 γεννήσεις. Τις περισσότερες φορές (περίπου στο 75%) αφορά σε ένα νεφρό (μονόπλευρη) και λιγότερο συχνά και στους δυο νεφρούς (αμφοτερόπλευρη) στον ένα από τους 2 νεφρούς). Εμφανίζεται δυο φορές πιο συχνά αγόρια από ότι στα κορίτσια.
Οι συγγενείς παθήσεις των νεφρών απαιτούν δια βίου παρακολούθηση και θεραπεία, η οποία μπορεί να είναι συντηρητική, φαρμακευτική ή και χειρουργική.
Γενικότερα, οι πάσχοντες από συγγενείς παθήσεις των νεφρών θα πρέπει να αποφεύγουν τα αθλήματα επαφής, στα οποία είναι πιθανό να υπάρχει άμεσος αντίκτυπος ή τραύμα στην πλάτη ή την κοιλιά.
Επίσης, πρέπει να ακολουθούν δίαιτα χαμηλού νατρίου, η οποία βοηθά στη διαχείριση της υψηλής αρτηριακής πίεσης που μπορεί να συνοδεύει αυτές τις παθήσεις.
Ειδικά για την πολυκυστική νόσο των νεφρών, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
Ο ασθενής λαμβάνει συνδυασμό συνταγογραφούμενων και μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων για τη διαχείριση των συμπτωμάτων του, όπως:
Η διατροφή όσων νοσούν πρέπει να έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, προκειμένου να συμβάλει στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης.
Είναι μια επεμβατική διαδικασία που γίνεται όταν υπάρχει έντονος πόνος, αιμορραγία, λοίμωξη, απόφραξη ή υπερβολική διόγκωση των νεφρών.
Όταν οι νεφροί δεν εκτελούν την κανονική τους λειτουργία καθαρισμού και φιλτραρίσματος του αίματος, δηλαδή υπάρχει τελικού σταδίου ανεπάρκεια, η αιμοκάθαρση ή η μεταμόσχευση νεφρού αποτελούν τις καλύτερες λύσεις για μία επιτυχημένη θεραπεία.
Η αντιμετώπιση της μονόπλευρης αγενεσίας των νεφρών περιλαμβάνει:
Η ρομποτική χειρουργική αποτελεί την εξέλιξη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής και παρόλο που και οι δυο τεχνικές θεωρούνται «ελάχιστα επεμβατικές», η ρομποτική μέθοδος διαθέτει αναμφισβήτητα περισσότερα πλεονεκτήματα τόσο για το χειρουργό όσο και για τον ασθενή.
Με τη χρήση του ρομποτικού συστήματος «da Vinci», ο χειρουργός βρίσκεται μπροστά σε μια χειρουργική κονσόλα, μέσω της οποίας πραγματοποιεί την εγχείρηση χωρίς να έρχεται σε επαφή με τον ασθενή.
Το ρομπότ, ωστόσο, δε λειτουργεί από μόνο του. Οι ρομποτικοί βραχίονες είναι η προέκταση των χεριών του χειρουργού και το ρομπότ εκτελεί τις εντολές, δίνοντας στο γιατρό τη δυνατότητα να χειρουργήσει με μεγαλύτερη ακρίβεια και με ελάχιστο τραυματισμό των ευαίσθητων οργάνων από ότι στο ανοιχτό χειρουργείο.
Οι εντολές που δίνει ο χειρουργός μέσω των μοχλών μεταφέρονται ψηφιακά, σε απόλυτο χρόνο και αξιοθαύμαστη ακρίβεια, στους χειρουργικούς βραχίονες, οι οποίοι εκτελούν τις κινήσεις με εξαιρετική επιδεξιότητα.
Συγκεκριμένα, το τεχνολογικό περιβάλλον, στο οποίο πραγματοποιείται η εγχείρηση είναι τρισδιάστατο, με απόλυτη ευκρίνεια, μεγεθυμένο έως και 15 φορές, και η κάμερα που βρίσκεται στην κοιλιακή χώρα δίνει στο χειρουργό τη δυνατότητα να βλέπει λεπτομερώς και σε αληθινό βάθος πεδίου.
Έτσι, ο χειρουργός μπορεί να επέμβει με ακρίβεια , μέσω τεσσάρων μικρών οπών και να διορθώσει την εκάστοτε υποκείμενη συγγενή ανωμαλία.
Η επέμβαση της ρομποτικής μερικής νεφρεκτομής πραγματοποιείται με ολική αναισθησία. Κατά την επέμβαση, αφού η κοιλιακή χώρα γεμίσει με αέρα (πνευμοπεριτόναιο), εισέρχονται στο σώμα του ασθενούς η κάμερα και τα μικροσκοπικά ρομποτικά εργαλεία μέσω των 4 – 5 οπών.
Η επέμβαση ξεκινά με την κινητοποίηση των ιστών του ασθενή προκειμένου να προσεγγίσει ο χειρουργός το νεφρό. Κατόπιν γίνεται προσωρινός αποκλεισμός των αγγείων του νεφρού. Αυτό το στάδιο είναι απαραίτητο προκειμένου να γίνει όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα η αφαίρεση του όγκου και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια και ακρίβεια.
Στη συνέχεια, αφαιρείται ο όγκος και ολοκληρώνεται η επέμβαση με την ανακατασκευή και συρραφή του υγιούς νεφρού. Διακόπτεται ο αγγειακός αποκλεισμός και έτσι αιματώνεται εκ νέου ο νεφρός.
Έπειτα, ο χειρουργός απομακρύνει τον όγκο μέσω ειδικού στεγανού σάκου –προκειμένου να αποφύγει τη διασπορά καρκινικών κυττάρων– χρησιμοποιώντας μία από τις υπάρχουσες τομές, την οποία επεκτείνει αν χρειαστεί ανάλογα με το μέγεθός του όγκου.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι κατά την διάρκεια της επέμβασης, ο χειρουργός παραμένοντας στην κονσόλα και χειρουργώντας μπορεί να βλέπει ταυτόχρονα στην οθόνη του την αξονική τομογραφία του ασθενούς με την τρισδιάστατη ανασύνθεση του όγκου.
Αυτή η δυνατότητα (TilePro™, Intuitive Surgical Inc.) οφείλεται στην τελευταίας τεχνολογίας ρομποτική πλατφόρμα (da Vinci Si HD, Intuitive Surgical Inc.) που διαθέτει το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, καθώς επίσης στη δυνατότητα ανασύνθεσης εικόνων με κατάλληλο λογισμικό που επιτελείται από το Τμήμα Αξονικής Τομογραφίας του νοσοκομείου.
Σε κάθε μερική νεφρεκτομή τρεις είναι οι βασικοί στόχοι του χειρουργού:
Χάρη στο ρομποτικό σύστημα «daVinci», η επίτευξη των συγκεκριμένων στόχων και το μέγιστο αποτέλεσμα και στα τρία επίπεδα διασφαλίζεται μέσω:
Αναλυτικότερα, με τους επιπλέον βαθμούς ελευθερίας που δίνουν οι καρπιαίες αρθρώσεις των ρομποτικών εργαλείων, ο χειρουργός μπορεί:
Παράλληλα, η συρραφή μπορεί να πραγματοποιηθεί υπό όλες τις απαραίτητες γωνίες στον παραμένον λειτουργικό νεφρό ώστε να μην αιμορραγεί.
Οι συγκεκριμένες διευκολύνσεις που παρέχονται στον χειρουργό έχουν ως αποτέλεσμα την αισθητή μείωση του χρόνου ισχαιμίας (χρόνος αγγειακού αποκλεισμού).
Τα οφέλη της ρομποτικής μερικής νεφρεκτομής είναι πάρα πολλά και λειτουργούν υπέρ του ασθενή, συγκριτικά με αυτά της ανοιχτής και της λαπαροσκοπικής χειρουργικής.