Καρκίνος Πέους

Μέχρι σήμερα, τα ακριβή αίτια που προκαλούν τον καρκίνο του πέους δεν έχουν εξακριβωθεί. Ωστόσο, ορισμένοι παράγοντες κινδύνου μπορούν να αυξήσουν τις πιθανότητες εκδήλωσής του, όπως:

• Ιός ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) – Ορισμένες έρευνες υποδεικνύουν ότι οι άνδρες που εκτίθενται σε συγκεκριμένα στελέχη του ιού HPV μπορεί να είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν καρκίνο του πέους. Υπάρχουν περισσότεροι από 100 τύποι του ιού HPV, ορισμένοι εκ των οποίων προκαλούν κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων.
• Ηλικία – ο καρκίνος πέους σπάνια επηρεάζει τους άνδρες κάτω από την ηλικία των 40 ετών και είναι συνηθέστερος στους άνδρες άνω των 50 ετών.
• Το κάπνισμα – οι χημικές ουσίες που υπάρχουν στα τσιγάρα μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα του πέους, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πέους.
• Φίμωση – Η φίμωση είναι μια καλοήθης πάθηση του πέους που αφορά στην αδυναμία έλξης της ακροποσθίας, δηλαδή του δέρματος που καλύπτει τη βάλανο (το κεφάλι) του πέους. Η μη αντιμετώπιση της παθολογικής μορφής της φίμωσης μακροπρόθεσμα ευνοεί την εμφάνιση λοιμώξεων, όπως η βαλανίτιδα, οι οποίες εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα και αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πέους.

Ασυνήθιστα συμπτώματα, όπως οίδημα ή αλλαγές στο δέρμα του πέους μπορεί να οφείλονται σε καρκίνο του πέους, αν και τις περισσότερες φορές σχετίζονται με κάποια λοίμωξη ή αλλεργική αντίδραση. Σε κάθε περίπτωση, η εμφάνιση τυχόν ασυνήθιστων συμπτωμάτων στο πέος ή κοντά σε αυτό είναι λόγος για να αναζητήσετε τη συμβουλή ειδικού. Όσο πιο έγκαιρα διαγνωστεί ο καρκίνος πέους, τόσο πιο υψηλές είναι οι πιθανότητες αποτελεσματικής αντιμετώπισής του.

Τα κύρια συμπτώματα του καρκίνου του πέους είναι τα εξής:

Αλλαγές στο δέρμα

Το πρώτο σημάδι του καρκίνου του πέους είναι κάποια αλλαγή στο δέρμα του πέους. Αυτή είναι πιθανότερο να εντοπίζεται στο άκρο του πέους ή στην ακροποσθία (στους άντρες χωρίς περιτομή), αλλά μπορεί επίσης να είναι και κατά μήκος του πέους. Οι αλλαγές στο δέρμα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Αλλαγές στο πάχος του δέρματος,
• Αλλαγές στο χρώμα του δέρματος,
• Εμφάνιση όζου,
• Ένα έλκος (επώδυνο) που μπορεί να αιμορραγήσει,
• Ένα κοκκινωπό εξάνθημα κάτω από την ακροποσθία,
• Σκουρόχρωμες αναπτύξεις,
• Κάκοσμο έκκριμα ή αιμορραγία κάτω από την ακροποσθία.

Οι πληγές ή θρόμβοι από τον καρκίνο του πέους συνήθως δεν προκαλούν πόνο. Κάθε αλλαγή που δε βελτιώνεται σε περίπου 4 εβδομάδες ή θα επιδεινώνεται, θα πρέπει να ελέγχεται από γιατρό.

Οίδημα

Το οίδημα στην άκρη του πέους αποτελεί ένα ακόμα πιθανό σημάδι καρκίνου του πέους. Μπορεί να είναι πιο δύσκολο να τραβήξετε πίσω την ακροποσθία.

Όζοι κάτω από το δέρμα στην περιοχή της βουβωνικής χώρας

Αν ο καρκίνος εξαπλώνεται πέρα από το πέος, η πρώτη του… στάση είναι στους λεμφαδένες της βουβωνικής χώρας, προκαλώντας τη διόγκωσή τους. Οι λεμφαδένες συγκροτούνται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Υπό κανονικές συνθήκες, οι λεμφαδένες έχουν μέγεθος φασολιού και γίνονται ελάχιστα έως καθόλου αισθητοί. Εάν είναι πρησμένοι, οι λεμφαδένες δίνουν την αίσθηση λείων όγκων κάτω από το δέρμα.

Ωστόσο, οι πρησμένοι λεμφαδένες δεν σημαίνουν πάντοτε ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί εκεί. Συχνότερα, οι λεμφαδένες διογκώνονται ως απόκριση σε μια λοίμωξη που έχει προσβάλει τον οργανισμό. Το δέρμα μέσα και γύρω από έναν καρκίνο του πέους μπορεί συχνά να μολυνθεί, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει τη διόγκωση των κοντινών λεμφογαγγλίων, ακόμη και αν ο καρκίνος δεν τους έχει φτάσει.

Το πρώτο βήμα είναι πάντα η λήψη ιστορικού και η φυσική εξέταση του πέους από το ειδικό ουρολόγο για τυχόν συμπτώματα καρκίνου.

Ο τελευταίος μπορεί να ζητήσει εξέταση αίματος από τον ασθενή για να ελεγχθεί η γενική υγεία και ο αριθμός των κυττάρων του αίματος.

Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση του καρκίνου του πέους, μπορεί να χρειαστεί βιοψία. Ένα μικρό δείγμα ιστού αφαιρείται από το πέος έτσι ώστε να μπορεί να εξεταστεί εργαστηριακά για καρκινικά κύτταρα.

Ο ακτινολογικός έλεγχος (ακτινογραφία, υπέρηχοι, αξονική και μαγνητική τομογραφία) παρέχει επιπλέον πληροφορίες για τον όγκο και πιθανές μεταστάσεις του καρκίνου.

Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία αποκαλύπτουν πόσο μεγάλος είναι ο όγκος και καθώς και αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε λεμφαδένες ή άλλα μέρη του σώματος.

Οι υπέρηχοι μπορούν να δείξουν πόσο βαθιά ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στο πέος. Συμβάλλουν, επίσης, στον εντοπισμό διογκωμένων λεμφαδένων στη βουβωνική χώρα. Το υπερηχογράφημα είναι μια ανώδυνη εξέταση και δεν εκθέτει σε ακτινοβολία.

Εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί βαθιά μέσα στο πέος, οι γειτονικοί λεμφαδένες της βουβωνικής χώρας θα πρέπει να ελέγχονται για τυχόν μετάσταση του καρκίνου. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται με ακρίβεια η σταδιοποίηση του καρκίνου μετά τη διάγνωση. Οι λεμφαδένες της βουβωνικής μπορούν να ελεγχθούν είτε με παρακέντηση λεπτής βελόνας είτε με χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση τους.

Παρακέντηση λεπτής βελόνας

Σε αυτό το είδος βιοψίας, ο γιατρός εισάγει υπό τοπική αναισθησία μια λεπτή, κοίλη βελόνα στο λεμφαδένα και χρησιμοποιεί μια σύριγγα για να εξάγει τα κύτταρα και μερικές σταγόνες υγρού. Εάν ο διογκωμένος λεμφαδένας είναι βαθιά μέσα στη βουβωνική χώρα και ο γιατρός δεν μπορεί να τον αισθανθεί απτικά, μπορεί συνδυαστικά να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι απεικόνισης, όπως υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία για να καθοδηγηθεί η βελόνα στο σωστό σημείο.

Αυτός ο τύπος βιοψίας γίνεται συχνά για να διαπιστωθεί εάν οι διογκωμένοι λεμφαδένες έχουν προσβληθεί από τον καρκίνο. Δεν χρησιμοποιείται για τη δειγματοληψία βλαβών στο ίδιο το πέος. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει τόσο σε ιατρείο ή όσο και σε κλινική.

Το στάδιο του καρκίνου περιγράφει σε πιο βαθμό αυτός έχει εξαπλωθεί. Με βάση τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων, καθορίζεται σε ποιο στάδιο βρίσκεται ο καρκίνος. Η σταδιοποίηση του καρκίνου βοηθά στο σχεδιασμό του βέλτιστου θεραπευτικού πλάνου έκαστου ασθενή.

Η θεραπεία για τον καρκίνο του πέους εξαρτάται από το μέγεθος της πληγείσας περιοχής και από το ρυθμό εξάπλωσης του καρκίνου.

Για παράδειγμα, στις περισσότερες περιπτώσεις καρκινώματος in situ (CIS), όπου επηρεάζονται μόνο τα δερματικά κύτταρα του πέους, η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει τη χρήση κρέμας χημειοθεραπείας ή χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση της προσβεβλημένης περιοχής του δέρματος.

Ειδικότερα, αν ο καρκίνος πέους είναι στα αρχικά στάδια, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:

• Τοπική χρήση χημειοθεραπευτικής κρέμας,
• Κρυοθεραπεία, με την οποία ψύχεται και καταστρέφεται ο ιστός που περιέχει καρκίνο,
• Χειρουργική επέμβαση με τη χρήση laser για την απομάκρυνση της προσβεβλημένης περιοχής, η οποία αφορά συνήθως δέρμα.

Οι κύριες θεραπείες για τον προχωρημένο καρκίνο του πέους είναι:

• χειρουργική επέμβαση
• ακτινοθεραπεία
• χημειοθεραπεία

Η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει την απομάκρυνση των καρκινικών κυττάρων και πιθανώς κάποιου από τους περιβάλλοντες ιστούς.

Σε πιο σοβαρές βλάβες, πραγματοποιείται αφαίρεση τμήματος του πέους (μερική πεεκτομή) ή ακόμα και ολόκληρου του πέους (ολική πεεκτομή). Η επέμβαση συνδυάζεται με ακτινοβολία και χημειοθεραπεία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οποιεσδήποτε φυσικές αλλαγές στο πέος μετά από μια χειρουργική επέμβαση μπορούν να διορθωθούν με πλαστική ανακατασκευή.

Η ολική ανακατασκευή της βαλάνου με δερματικό μόσχευμα (glans resurfacing) πρέπει να εξετάζεται ως επιλογή για τη θεραπεία όλων των τοπικών καρκίνων του πέους.

Ειδικότερα, σε περιπτώσεις επιφανειακής προ-κακοήθους νόσου ή επιφανειακών πρώιμων μορφών καρκίνου μπορεί να είναι δυνατή η απομάκρυνση του ανώτερου στρώματος του βλεννογόνου που καλύπτει τη βάλανο και να χρησιμοποιηθεί ένα δερματικό μόσχευμα από τον μηρό για να καλύψει την περιοχή που υποβλήθηκε σε θεραπεία.

Αν ο καρκίνος διαγνωστεί εγκαίρως και με την εφαρμογή σύγχρονων χειρουργικών τεχνικών, ένας έμπειρος χειρουργός ουρολόγος είναι συνήθως σε θέση να διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ιστούς στο πέος.

Λεμφαδενικός καθαρισμός

Η θεραπεία για τον καρκίνο του πέους συχνά περιλαμβάνει τον καθαρισμό, δηλαδή τη χειρουργική αφαίρεση των γειτονικών λεμφαδένων της βουβωνικής χώρας, σε περίπτωση που ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε αυτούς.

Η προοπτική επιβίωσης από τον καρκίνο του πέους αυξάνεται σημαντικά όταν γίνεται έγκαιρα η διάγνωσή του. Σε αυτήν την περίπτωση, τα ποσοστά θεραπείας φτάνουν έως και το 90%. Το ποσοστό αυτό υποχωρεί όσο πιο καθυστερημένα γίνεται η διάγνωση και ειδικά στις περιπτώσεις που ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση στους λεμφαδένες και σε άλλα όργανα του σώματος.

Ένας από τους κύριους τρόπους με τους οποίους περιορίζεται ο κίνδυνος να εμφανιστεί ο καρκίνος πέους είναι η αποχή από το κάπνισμα.

Η διατήρηση καλής υγιεινής του πέους είναι, επίσης, σημαντική για την αποτροπή βακτηριακών και ιογενών λοιμώξεων που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου του πέους.

Σε αυτό το πλαίσιο, συστήνεται η χρήση προφυλακτικών κατά τη σεξουαλική επαφή για να περιοριστεί ο κίνδυνος μόλυνσης από τον ιό HPV των ανθρώπινων θηλωμάτων, ο οποίος σχετίζεται με τον καρκίνο του πέους.

Η χειρουργική αντιμετώπιση της φίμωσης και της παραφίμωσης απαιτεί γνώση και εμπειρία, γι’ αυτό και πρέπει να πραγματοποιείται μόνο από άκρως εξειδικευμένους χειρουργούς στην πλαστική και επανορθωτική χειρουργική.

Ο Δρ. Πλουμίδης διαθέτει τεράστια εμπειρία και μεγάλη εξειδίκευση στις πλέον σύγχρονες τεχνικές αντιμετώπισης της φίμωσης.

Ο Δρ. Πλουμίδης διαθέτει στο ιατρείο του αρτιότατες υποδομές και εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας για την πλέον ολοκληρωμένη παρακολούθηση και υποστήριξη των ασθενών του μετά από κάθε επέμβαση.